Olej na płótnie czy akryle nie są w stanie oddać klimatu dzisiejszych czasów, a tym bardziej wizji przyszłości. Popkultura już dawno przeniosła się do nowych mediów, do Internetu, do świata za ciekłokrystalicznym ekranem. O ile malowanie popularnych memów na płótnie czy odtwarzanie innych znaków dzisiejszych czasów starymi metodami artystycznymi byłoby w pewien sposób nowatorskie i prześmiewcze, na pewno nie byłoby praktyczne. Sztuka, jako część kultury, również została zdigitalizowana i dzięki temu powstała piękna technika zwana rysunkiem komputerowym; grafiką. Dzieła tworzone w programach komputerowych i na tabletach graficznych mogą oddziaływać na odbiorcę równie mocno, jak obrazy w muzeach, z tym że te pierwsze mamy na wyciągnięcie ręki i możemy eksplorować do woli. Zaczynając od tych:
@amidst.silence – realizm magiczny w grafice. Ten profil to projekty Kelsey Smith, amerykańskiej studentki, która poddała estetykę kosmosu, księżycowych nocy, filmu „Spirited away”, muzyki lo-fi, a także poczucie nostalgii oraz samotność procesowi digitalizacji. Ciemne, tajemnicze obrazki, bogate w swojej złożoności, pełne szczegółów, drobiazgów, które umykają, jeśli obejrzy się je pobieżnie, bazujące na grze cieni i subtelnej, pastelowej kolorystyce. Widać w nich inspiracje „Czarodziejką z księżyca” i astrologią, niektóre wydają się być nieoficjalnymi autoportretami autorki. Z pewnością klimat, który oddają, jest autoportretem jej osobowości. Ilustracje niemal słychać i czuć, a jest to dźwięk powolnych, sennych bitów pomieszany z dotykiem miękkich poduszek i syrenich łusek.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
@javilostcontrol – ilustracje i projekty w stylu pop-punk i lat 90’, surrealistyczne, pełne kolorów, zabawy słownej, prześmiewczo traktujące znane międzynarodowo marki, slogany i logotypy. Profil tak pstrokaty, że powinien w swoim opisie ostrzegać osoby z epilepsją. Javi, artysta pochodzący z Hiszpanii, „stracił kontrolę”, chyba nie mniej niż my wszyscy, nad otaczającym go światem. Swoje irytacje i smutki przekształca w pozornie wesołe, kolorowe, proste graficznie projekty; przez jego sygnaturową, uśmiechniętą, żółtą buźkę, uniwersalny emotikon szczęścia, prześwituje cień rozpaczy, jeśli nie szaleństwa. Depresja w art-popowym, kosmicznym wydaniu, które buntuje się przeciwko takim sloganom, jak: „bądź cierpliwy”, „wszystko płynie” czy „palenie zabija”, a nawet „miłego dnia”.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
@didiusz – polski artysta tego zestawienia, człowiek tworzący z niesamowitym kunsztem i dbałością, a także z niemałymi sukcesami komercyjnymi na koncie (możecie kojarzyć jego styl przede wszystkim z okładki albumu „Egzotyka” Quebonafide) i bardzo charakterystycznym stylem. Jego grafiki sprawiają wrażenie komiksów malowanych akwarelami albo street artu o delikatnej kresce. Często personifikują zwierzęta, wśród których najczęściej pojawiają się szop, lis i kot, a ludzie często noszą maski. Grafiki te mają w sobie vibe geekowy, jak gdyby były inspirowane muzyką elektryczną, grami planszowymi w stylu D&D albo Władcami Pierścieni, w których powiew cyber futuryzmu miesza się z wrażliwością godną Florence Welsh.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
Wyświetl ten post na Instagramie.
