Już-nie-prawnik, jeszcze-nie-filozof. Wśród swoich zainteresowań wymienia jednym tchem współczesną estetykę, literaturę, filmy Davida Lyncha oraz performatykę codzienności na przykładzie osób, które notorycznie stoją w przejściu. Jego główną aspiracją w życiu jest zostanie publikowanym autorem, ewentualnie, w przypadku niepowodzenia, kimś, kto (nieudolnie) przetłumaczył sobie, że społeczeństwo po prostu nie było na to gotowe. Redaktor prowadzący Anywhere.pl.
Między ciszą a ciszą, kandydaci się kołyszą
Jesteśmy już po pierwszej ciszy wyborczej i przed drugą. Kandydaci wciąż walczą o głosy kolejnych wyborców innych kandydatów. Żony kandydatów są oceniane po tym jaką
Czego dowiedziałem się z powodu braku snu o swoim osiedlu?
Jedyną wokalnie aktywną parą seksualną wśród dwóch bloków, które dane mi było poddać inspekcji podczas wielu ostatnich nieprzespanych nocny, jest dwoje Ukraińców, którzy mieszkają w
Et tu, Wirusie, contra me?
Długo nie pisałem do Was, drodzy czytelnicy, bo też i wiele się wydarzyło u mnie i na świecie. Zamiast więc smęcić, stwierdziłem, że może warto
Kierunek: Noc | Recenzja – Zmarnowany potencjał
Kierunek: Noc to jeden z tych seriali, którym bardzo kibicujemy i chcemy, żeby się udało. Gdy potyka się o własny scenariusz, krzyczymy do niego –
After Life Sezon 2 – recenzja. Skoro wszyscy tacy pozytywni to ja się zepnę
Jak to mówił tata Ludwiczka w serialu „Świat według Ludwiczka” (zgodnie z ówczesnymi standardami tłumaczenia wszelkich tytułów na „świat według X”) – skoro wszyscy tacy
Mój kuzyn zna szatniarza córki dostawcy pizzy PREZYDENTA
Trudno jest myśleć o czymkolwiek poza tym jednym, co dotyka nas wszystkich. Mnie również zresztą, jakkolwiek bym się nie chciał do tego przyznawać. Oczywiście, ludzie
Strach – przypowieść o miałkości
Jak pisać o życiu w społeczeństwie śmierci? Starać się można, powiedziałby ktoś, ktoś inny, że nic sensu nie ma. Ja bym powiedział, że można walczyć
Problemy męskości i gejowskie gołębie
W ostatnich dniach dwie rzeczy zwróciły uwagę mego umysłu, oczu, a także układu odpornościowego. Po pierwsze, zauważyłem, że pierwszym efektem braku zimy stulecia, a nawet
Tekst z chwytliwym tytułem (dla mnie ważny)
Ileż wysiłku należy włożyć, by coś z niczego wypluć z siebie, z powietrza napisać felieton o tym, co tam w głowie ludzkiej siedzi, o tych
Manopauza przedwiośnia
Zauważam u siebie menopauzę, manopauzę jakąś czy inne schorzenia ludzi pokwitniętych, bo coraz to częściej niemoc łapie mnie i niechęć dzisiejszych czasów i świata, a
Wszyscy jesteśmy wariatami
Wszyscy wokół ciebie to wariaci. Wszyscy. Ten sąsiad, który zawsze nuci pod nosem Rotę jak schodzi do pralni, babcia wprawiająca cię w zakłopotanie, gdy pokazuje
O ludziach, którzy krzyczą na drukarki
Gołębiu, który srasz na mój balkon – dziękuję. Dziękuję za to, że pozwoliłeś mi zrozumieć. Zrozumiałem bowiem, że wymagamy od flory, fauny oraz dzieci czegoś
Łukasz Simlat: W poszukiwaniu straconego niuansu
Czym jest polska łopata scenopisarstwa? Gdzie się podziały wspólnoty aktorskie? Co zrobić, gdy wszystko się wykrzacza? Choć do wywiadu przygotowałem się na wariackich papierach, znaleźliśmy
Jak (niechcący) zostałem dilerem
Jest to oczywiste, że skoro pierwszy raz wziąłem urlop w życiu swym, to nie mogłem sobie przecież odmówić tego wspaniałego uczucia, kiedy na ostatnią chwilę
Jak wszyscy mają rację to nikt nie ma racji
Postmodernizm zwyciężył. Bezapelacyjnie do samego końca, jak to kiedyś mówił Boguś Linda i podobnie jak w jego wersji – naszego końca lub samej idei. Wynika
Zgubny perfekcjonizm
Problem perfekcjonizmu dotyka kobiety i mężczyzn w każdym wieku. Spotkałem więcej kobiet tego rodzaju, ale nie wiem czy to trend, czy przypadek. Objawy są następujące
Kiedyś będziemy nieszczęściem
Styczeń to moment w życiu naszego roku, kiedy to społeczność ludzka mobilizuje się, by wszelkimi siłami dostosować się do wyidealizowanego, nieosiągalnego wzorca człowieka, którym wcale
List otwarty do Czytelników od Redakcji Anywhere
Szanowni Czytelnicy, W tej formie, powiedzmy, listu otwartego, chciałbym wszystkim podziękować za ten rok z nami. Redakcję objąłem w końcu stycznia tego roku, więc można
Pato-felieton? Odpowiedź na krytykę Patointeligencji Maty
Łukaszu – oto mój hit piece w Twoim kierunku, by zachować równowagę w społeczeństwie, świecie, a konkretniej – zdobyć wyświetlenia na popularnym obecnie artyście. Problem
Pan z telewizji mówi, że mi śmierdzi z ryja
Pisany na zlecenie felieton, choć też na pewno bliskie to memu sercu. Otóż, przyglądając się z Angeliką Naszą, ale Waszą również półświatkowie środowisko reklamowe, doszliśmy
Tylko ja i ekran. I hipokryzja
Siedzimy sobie czasem wieczorami i piszemy o tym, że ludzie się już ze sobą nie komunikują. Na innym ekranie lubimy wskazywać, że wszyscy są przyklejeni
Dlaczego piszę o bzdurach?
Jest to pytanie, które jest mi ustawicznie zadawane, więc pozwolę sobie na nie odpowiedzieć. Anegdotą. Otóż, wiele lat temu w licealnej matni, gdzie po raz
Za głupi jesteś, Kuba
Czy człowiek powszechny może docenić sztukę wysoką, gdy nie jest ona mocno ekspresyjna? Problem ten w mej głowie pojawił się podczas ostatniej wizyty w operze
Nowoczesny patriotyzm, czyli hedo-kapitalizm
W ogóle, był marsz niepodległości. Nie miałem okazji być na nim przez całość, bo wracałem z rodzinnych stron, acz mój powrót zbiegł się z samym
Śmierć nadeszła w zeszłym tygodniu
Świnta, świtna i po świntach – jak to mówi klasyk. Ile zatem śmierci starczy, żeby zacząć myśleć o życiu? Pytanie, które uwiera mnie ostatnio to
Można się nie zgadzać i trzeba się nie lubić
Czy człowiek współczesny powinien zrywać znajomości z powodu różnic w poglądach politycznych? Tak. Tak myślę. Głupio byłoby inaczej, nie? Ten człek co się nie zgadza
Humor nie istnieje, a wszystko to na poważnie
Biznes śmieszne wyprodukował przez lata tysiące propozycji jak rozbawić gawiedź, by w trudach ich życia iskierkę radości przedstawić. Do dziś. Dziś bowiem komedianci przyjęli inną rolę,
Wojciech Solarz: Deklinując śmiech przez biedronki
Wojtek opowiedział mi kilka prawd. Opowiedział co to znaczy być człowiekiem wśród ludzi. Dlaczego, gdy przychodzi do nas fraza „agrafka przyczepiona do napletka niewidzialną nicią”
Nasze wybory
W oślepieniu już zgasłych jupiterów, jeszcze niepożartej kiełbasy, na stole niewypitych substancji, dymu w płucach już nie za przyszłe nowopotwory przyjętego, siedzimy w kraju i
Łukasz Pellowski: Kawa od serca
Określa siebie jako kawosza, choć najbardziej lubi kawę z mlekiem. Jeszcze kilka lat temu w ogóle nie wyobrażał sobie nawet, że będzie tworzył kawowe imperium. Kim
Słowa nie mają znaczeń i wszyscy zginiemy
Wiecie, tak między nami, o co chodzi z tym, że cały świat chodzi na paluszkach i czeka na kolejną apokalipsę? Może to przez to, że
Gombrowicz – niech wróci i zostanie, gdzie jest
A w głowie pytanie jedynie wciąż brzmi – dlaczego Gombrowicz? Dlaczego potrzeba jego jak i obecność nie dość, że potrzebna jest to jeszcze w dodatku
Dlaczego tygrys nie działa? – podsumowanie 44. FPFF okiem redaktora K.
Skończył się festiwal w Gdyni, rozpoczęły się post-gdyńskie rozmyślania me, który to zresztą był na tym festiwalu i nawet niektóre z filmów obejrzał. A przynajmniej
To wina niczyja, przypisywana wszystkim
Czy tego sąsiada, który głosuje według nas na złą partię. Albo psa, który psi. Albo tego włóczęgę, który się włóczy. Albo mnie samego za cokolwiek.
Balkonowisko
Te równania na zapałkach robią się coraz łatwiejsze. Zawsze to zauważam na balkonie. Wśród setki osób, z którymi staram się nie nawiązywać kontaktu wzrokowego. Jak
Różnimy się kolosalnie. Jak dwie krople wody
Kolosalnie różnię się jednak od ciebie – tak mówią. Choć mamy dwie dłonie i ręce, choć mamy zęby i kość ogonową, różnimy się od siebie
Kolej na paskudztwa
Pociąg brudny, w nim brudni ludzie i ja, siedzący na podłodze, ze sztywnym karkiem, sztywnym sumieniem, które pozwala mi zamykać drzwi, zamykać je nawet wtedy,
Zlep strutych, nasz strój
Czym jest miasto, w którym życję? Jakim istnieniem, którego znaleźć nie można wśród wersów, ale które doświadczyć da się tylko będąc w nim, oddychając nim
Na pohybel. Najlepiej sobie
Są takie momenty w życiu człowieka, że ten pęd, który go niósł przestaje już wystarczać. Ta siła, która niosła jak na skrzydłach, przestaje tylko wystarczać
Świat pozbawiony kontekstu
…to miejsce, w którym nie chce się żyć. Gdyż, otóż, zatem. Jesteśmy sobie na plaży, opalamy nasze w większości nagie ciała, nasza partnerka wsmarowuje olejek
